Je zal maar twee honden hebben en ze beiden binnen een maand verliezen. Het overkwam onlangs Esther, een van onze hondenbegeleiders. Een hommage aan twee lieve rakkers.
Ze kwamen destijds allebei via een omweg bij haar. Sam, een afgekeurde geleidehond. Grote zwarte goedzak van een labrador. Een paar jaar later kwam daar Flo bij, een klein Frans bulldogje. Ook zwart. Gedumpt in het asiel nadat ze als fokteefje overbodig was geworden. Sam en Flo waren al gauw een hecht duo en samen vormden ze de zwarte schaduw van Esther. Omdat Esther bij Contacthond als hondenbegeleider werkt, kwamen Sam en Flo altijd mee naar het therapiecentrum in Vijfhuizen. Daardoor konden we bijna dagelijks bij Contacthond van de avonturen van het tweetal meegenieten. Voor Sam en Flo was het genieten met een hoofdletter G. Veel naar buiten, wandelen, veel aandacht, altijd iemand om mee te kroelen of om snoepjes te bietsen. Fijne zachte slaapplaatsen.
Flo was net een jaar bij Esther en had in dat ene jaar al aardig wat avonturen beleefd. Bij Contacthond waren we dergelijke kleine hondjes niet gewend en met haar zwarte kleur blendde ze net iets te goed in de donkere vloer. Om te voorkomen dat we bovenop haar zouden gaan staan kreeg ze een kattenbelletje aan haar halsband waar ze zelf niet onverdeeld blij mee was. Ze was inmiddels bij ons beroemd om de rare posities die ze vaak aannam. Een album vol grappige foto’s hebben we. Flo die met haar kont bovenop het hoofd van Sam zit. Flo in een soort spagaat. Flo met alleen haar hoofd in de mand, de rest van het lijfje bungelend aan de zijkant. Haar echte doorbraak kwam echter toen ze kon schitteren bij de opnames voor het programma van Frans Bauer. Hij vond haar helemaal leuk en Flo mocht bij hem op schoot. Thuis was Flo best een boefje. In haar eerste maand had ze al een paar van de kippen van Esther te pakken. Flo vond niet dat de fladderaars tot de roedel behoorden en zag uitsluitend een smakelijk hapje er in. Deze appetijt voor lekkere hapjes is haar uiteindelijk helaas fataal geworden. Van de een op de andere dag werd de kleine Flo ziek. Erg ziek. Vastgesteld werd dat ze botulisme had opgelopen door het eten van een rottende watervogel of vis. Haar kleine lijfje kon de hoeveelheid toxine die ze binnen had gekregen niet aan en 5 dagen later overleed ze, pas 6 jaar oud, in de armen van Esther. Totaal stil waren we allemaal van dit onverwachte verlies. Omdat Sam inmiddels flink op leeftijd was hadden we eigenlijk verwacht dat hij de eerste van de twee honden was die zou gaan. Maar het liep dus allemaal anders.
Sam genoot van zijn pensionado status bij Contacthond en was erg geliefd bij de deelnemers van de dagbesteding. Zijn dag begon vaak met een uitgebreide borstelbeurt door een van zijn vaste vriendjes. Daarna nog even een kroelrondje en dan was het tijd voor een verfrissende slaapbeurt. Onverwacht ging Sam echter na zijn pensioen toch weer af en toe aan het werk. Dit keer als ‘starthond’ voor kinderen die in het kynofobieprogramma zitten. Kinderen die zo bang voor honden zijn dat hun leven er enorm door beïnvloed wordt en ze nauwelijks nog buiten durven te spelen. Als de kinderen de eerste ‘droog-oefen’ lessen hadden gevolgd en het was tijd om een echte levende hond voorzichtig te introduceren dan was daar onze Sam. De vriendelijke reus brak bijna altijd snel het ijs bij deze kinderen door zijn rustige en beheerste gedrag. Als de kinderen verder gevorderd waren en met andere honden gingen oefenen bleven ze vaak naar Sam vragen. En namen cadeautjes, kaarten en tekeningen voor hem mee. Het kantoor hangt er vol mee. Maar Sam werd oud en ging hard achteruit, kreeg steeds meer last van pijnlijke gewrichten en kwam steeds moeilijker zijn mand uit. En toen was daar die intens verdrietige dag, slechts drie weken na het afscheid van Flo, dat we ook afscheid moesten nemen van onze lieve vriend Sam. Esther totaal verbijsterd achterlatend. Van twee naar geen hond. Een inktzwarte maand.
Wat resteert zijn prachtige foto’s en hilarische verhalen. En veel verdriet.
Lieve Sam en Flo, jullie worden dagelijks gemist door Esther en ons allemaal. Heb het goed achter de regenboog bij de andere boefjes.
Nikki Rethmeier
