“Cliënten komen niet meer voor mij, maar voor de hond!” constateert Ivonne Scheer lachend. Als logopediste bij zorginstelling Leekerweide in Wognum werkt zij nu ruim twee jaar met therapiehonden van Stichting Contacthond. De speciaal getrainde honden worden ingezet als levend hulpmiddel bij therapie voor mensen met een verstandelijk en/of lichamelijke beperking.
Leekerweide boekt al sinds 2009 succesvolle resultaten samen met Contacthond bij spel-, psycho- en psychomotore therapie. “Dat dierondersteunde therapie ook bij logopedie zo goed zou werken, hadden we niet durven dromen.” Vier vragen aan Ivonne over wat dierondersteunde therapie haar cliënten en haarzelf brengt.
Samenwerking tussen Ivonne en de therapiehond
“In onze behandelplannen kijken we welke middelen we kunnen inzetten om logopedische doelen te bereiken. De therapiehond is één van die hulpmiddelen, naast bijvoorbeeld de iPad of de speeltuin. Voor veel hulpvragen in logopedie kun je een hond inzetten. Denk aan stemtherapie, articulatie of initiatief nemen in communicatie. We doen het eigenlijk alleen niet als een cliënt niks met honden heeft, of bij medisch gevaar, bijvoorbeeld door een allergie.Net als cliënten verschillen ook de honden in karakter, temperament en kracht. Samen met Contacthond kijken we altijd goed welke match het beste werkt.”
“De honden stimuleren en motiveren. Alleen al door er te zijn vormen ze een extra uitdaging waardoor veel cliënten nét een stapje verder gaan. Een slechtziende en slechthorende verstandelijk gehandicapte vrouw van 51 jaar bijvoorbeeld haakte kort geleden nog af als de oefeningen moeilijk werden. Nu legt de hond, juist als ze het moeilijk heeft, zijn kop op haar schoot. Ze praat even tegen hem, geeft hem een koekje en gaat weer door. De hond is een troost en een maatje. Dat is goed voor de eigenwaarde en het zelfvertrouwen van cliënten. Ze komen niet meer voor mij, maar voor de hond! Een heel positieve ontwikkeling, vind ik. Diezelfde vrouw is inmiddels verhuisd naar een groep waar ze meer kan communiceren op haar niveau, en ze heeft ander werk. We zijn veel verder gekomen dan we hadden gedacht. Daarin heeft de dierondersteunde therapie zeker een aandeel gehad.”
Ivonne aan de slag met cliënt en therapiehond
“Absoluut. Je bereikt eerder resultaat dan op een andere manier. Soms hoef ik een cliënt niet meer over te halen om oefeningen te doen. En met een van onze cliënten, een zwaar spastische man van 35 jaar, blijkt een geïntegreerde behandeling met fysiotherapie, logopedie en dierondersteunde therapie een schot in de roos. We halen hem uit zijn elektrische rolstoel, hij zit aan tafel en leest de hond een verhaal voor. Daardoor verbeteren zijn conditie en balans, en dat heeft weer een positief effect op zijn ademhaling, stem en articulatie. We gebruiken ook een fiets-/loopstoel waarmee hij de hond uitlaat. Dat maakt zijn onderlijf veel actiever. Hij loopt zelf, en de hond kijkt steeds naar hem om, zo van: kom je nog? Prachtig om te zien! Bij hem bereiken we met deze combinatie van therapieën veel sneller en effectiever resultaat dan wanneer we solistisch zouden werken.”
“Ik kan niet anders zeggen dan dat het zeer inspirerend is! Je kijkt weer eens heel anders naar vormen die je kunt inzetten en waarmee je kunt spelen. Waarbij de hond natuurlijk nooit het doel mag worden. Het gaat niet alleen om lekker wandelen of knuffelen – dat is ook belangrijk, maar daar heb je geen therapie voor nodig. Er moet altijd een logopedisch doel zijn. Ook heel inspirerend is wat je ziet gebeuren tussen cliënt en hond. Wij als therapeuten beleven er minstens zoveel plezier aan als onze cliënten en de honden. Het geeft me energie. Echt een verrijking voor onze behandelmiddelen en –methodes! En door het succes met de honden zijn we ook weer gestart met muziekondersteuning bij logopedie.”
